به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»؛ علیرضا عابدینی، عکاس جوان بندر جاسکی، از علاقه‌اش به عکاسی و چالش‌های این مسیر می‌گوید، او که با یک گوشی ساده شروع کرده، حالا دنیای عکس‌های خود را زیباتر از همیشه به نمایش می‌گذارد و در ادامه، گفتگوی ما با این هنرمند را می‌خوانید.
 
 
 خبرنگار: آقای عابدینی، چطور شد که به عکاسی علاقه‌مند شدید و از چه زمانی به‌صورت جدی این کار را شروع کردید؟
 
 
 عابدینی: شروع من با دنیای عکاسی داستان خیلی ساده‌ای داشت، البته با یک سری اتفاقات جالب که به کمکم آمدند و همیشه دوست داشتم صحنه‌های مختلف به یادگار بمانند و ثبت شوند و خوشبختانه این فرصت برایم پیش آمد و گرچه با حداقل‌ها شروع کردم، اما به‌مرور بهتر و بهتر شدم.
 
 علاقه من به عکاسی و دنیای هنر از وقتی شکوفا شد که فهمیدم یک تصویر گاهی می‌تواند یک دنیا معنا و مفهوم را برساند.
 
 تصمیم گرفتم آن چیزی را که در ذهنم تصور می‌کنم، با موضوع‌های طبیعی مانند گل و گیاه به نمایش بگذارم و بعد وارد موضوعات دیگر شوم.
 
 شروع من با هنر در سال‌های چهارم و پنجم ابتدایی بود؛ با یک گوشی نه‌چندان باکیفیت که کلاً حافظه آن بیشتر از ۱۰ عکس را ذخیره نمی‌کرد و این خودش برایم یک چالش بود که از بین عکس‌هایم کدام‌ها را حذف کنم.
 
 خبرنگار: اولین دوربینی که با آن عکاسی کردید، چه بود؟
 
 عابدینی: اولین تجربه من با یک گوشی تلفن همراه ساده بود که حافظه خیلی کمی داشت.
 
 خبرنگار: اگر قرار باشد خودتان را در قالب یک جمله به‌عنوان یک عکاس معرفی کنید، آن جمله چیست؟
 عابدینی: کسی هستم که در دنیایی از عکس‌هایی که گرفته و همه برایش ارزش دارند، زندگی می‌کند.
 
 خبرنگار: بزرگ‌ترین چالش شما در مسیر حرفه‌ای شدن به‌عنوان عکاس چه بوده است؟
 
 عابدینی: بزرگ‌ترین چالش برای من، کنارآمدن با خودم بود؛ زمانی که می‌خواستم برای گرفتن یک عکس فوق‌العاده تمرکز کنم. جایی که سرعت عمل و دقت حرف اول را می‌زنند. عکس چیزی است که بادقت لحظه‌ای شکار می‌شود و صدم ثانیه برای گرفتن یک عکس بی‌نظیر ارزشمند است.
 
 خبرنگار: تأثیرگذارترین عکاسی که الگوی شما بوده، کیست؟
 عابدینی: در ابتدا، آشنایی با عکاسان مشهور نداشتم، اما خیلی دوست داشتم بدانم اولین عکس را چه کسی گرفته است و بعد از مطالعه درباره این موضوع، فهمیدم که ژوزف نیسه را به‌عنوان پدر عکاسی می‌شناسند.
 
 پس از چند سال فعالیت، با نهایت احترام دوست دارم از شخصیت بزرگی نام ببرم که هم با صدایش خاطره دارم و هم با فیلم و عکس‌هایش، یعنی شهید سید مرتضی آوینی و هنوز هم خیلی مواقع به صوت‌هایی که از ایشان هست، گوش می‌دهم.
 
 خبرنگار: به نظر شما یک عکس خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟
 عابدینی: یک عکاس خوب چند شاخصه مهم دارد: سرعت عمل، دقت و هوشیاری و درعین‌حال بسیار منظم و برنامه‌ریزی‌شده بودن. 
 
 خبرنگار: مهم‌ترین نکته‌ای که در ترکیب‌بندی عکس‌هایتان به آن توجه می‌کنید، چیست؟
 عابدینی: مهم‌ترین نکته در ترکیب‌بندی بستگی به شرایط و محیطی دارد که می‌خواهم در آن کار کنم. هر برنامه و هر فضایی تم خاصی دارد و باید بتوانی حس درست آنجا را با عکس منتقل کنی. می‌تواند یک برنامه فرهنگی و مذهبی، یا برنامه‌های شاد و مفرح، یا یک فضای تاریخی باشد. به نظرم باید آن زیبایی و حس درست منتقل شود.
 
 خبرنگار: موقع عکاسی، بیشتر به دنبال ثبت چه چیزی هستید؛ لحظه، احساسات یا روایت داستان؟
 عابدینی: اینکه دنبال ثبت چه چیزی باشیم، بستگی به شرایط و موضوعی دارد که روی آن تمرکز داریم. گاهی نیاز است یک بیان احساسی داشته باشی، گاهی باید لحظه درست ثبت شود و گاهی هم یک داستان مصور، دقیقاً مثل یک کتاب داستان، اما در قالب تصویر که مثل یک فیلم از جلوی چشم می‌گذرد. گاهی تمام این موارد یعنی لحظه درست، احساس و روایت داستان می‌توانند در یک یا چند عکس باشند؛ عکسی که شاید تأثیر خیلی بالایی داشته باشد.
 
 خبرنگار: از چه نرم‌افزارهایی برای ویرایش عکس استفاده می‌کنید و به نظرتان ویرایش تا چه حد در نتیجه نهایی تأثیر دارد؟
 
 عابدینی: برای ویرایش عکس نرم‌افزارهای زیادی وجود دارد، اما من ترجیح می‌دهم از لایت‌روم و فتوشاپ استفاده کنم. به نظرم ویرایش عکس را زنده‌تر می‌کند و حس خوبی به عکس می‌دهد.
 
 خبرنگار: به‌یادماندنی‌ترین خاطره شما از عکاسی چیست؟
 عابدینی: به‌یادماندنی‌ترین خاطراتم لحظات سخت و شرایط دشواری است که برای ثبت یک عکس در آن قرار داشتم؛ از زیر باران بودن تا فرو رفتن در گِل، از افتادن در آب دریا تا سُر خوردن روی سرامیک. همچنین، لحظات مختلفی که قرار بود عکس یک جور دیگر ثبت شود، اما دوستان جلوی دوربین آمدند و موضوع عکس تغییر کرد.
 
 خبرنگار: اگر یک فرصت برای عکاسی از هر چیزی در دنیا داشتید، آن چیز چه بود؟
 
 عابدینی: به نظرم آن فرصت آخر می‌تواند یک عکس باشد که بتواند یک حرف و موضوع کامل و جامع را به همه بفهماند؛ موضوعی که کل دنیا با دیدن آن عکس متعجب شوند.
 
 خبرنگار: چه پروژه‌ای هست که دوست دارید در آینده انجام دهید؟
 عابدینی: خیلی دوست دارم از حرم امام حسین (ع) و حرم حضرت زینب (سلام‌الله علی‌ها) عکس بگیرم. دوست دارم عکس‌هایم از این اماکن متبرک ماندگار شود.
 
 انتهای خبر/