به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، حجت صادقی، دبیر حزب نگاه نو استان هرمزگان در یادداشتی نوشت: موضوع قدرت نظامی ایران، سال‌هاست که به یکی از ارکان تحلیل‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شده؛ قدرتی که دیگر نه صرفاً در قاب رزمایش‌ها و شعارها، بلکه در عمل و با مستندات دقیق، توانسته تصویر تازه‌ای از توازن قدرت در خاورمیانه ارائه دهد. حملات دقیق ایران به پایگاه‌های آمریکایی در عین‌الاسد و العدید، نقطه عطفی در این مسیر بود؛ جایی که نقطه‌زنی دیگر نه یک ادعا، بلکه یک واقعیت عینی بود.

پس از ترور سردار شهید حاج قاسم سلیمانی در دی‌ماه ۱۳۹۸، جمهوری اسلامی ایران با اتکا به اصل «بازدارندگی فعال»، یکی از بزرگ‌ترین پایگاه‌های ارتش آمریکا در عراق، یعنی عین‌الاسد را هدف قرار داد؛ حمله‌ای که نه‌تنها نخستین اقدام مستقیم علیه مواضع نظامی ایالات متحده پس از جنگ جهانی دوم بود، بلکه پیام روشنی برای متحدان و دشمنان تهران داشت: ایران می‌تواند و می‌داند کجا و چگونه بزند.

آنچه در حمله به پایگاه عین‌الاسد اهمیت داشت، نه صرفاً تعداد موشک‌های شلیک‌شده، بلکه دقت مثال‌زدنی اصابت‌ها بود. تصاویر منتشرشده توسط رسانه‌های بین‌المللی و حتی اعترافات مقامات آمریکایی نشان داد که موشک‌های ایرانی به‌طور کاملاً هدفمند، اتاق‌های فرماندهی، انبار مهمات و پناهگاه‌های مشخص‌شده را منهدم کردند. از سوی دیگر، گزارش CNN و نیویورک‌تایمز تأکید داشتند که بیش از ۱۰۰ نظامی آمریکایی دچار آسیب مغزی شدند؛ آماری که در ابتدا از سوی پنتاگون کتمان شد و سپس به‌تدریج تأیید گردید.

پایگاه العدید در قطر نیز به‌عنوان یکی دیگر از مراکز راهبردی نیروهای آمریکایی در منطقه، در تیررس سیستم‌های موشکی و پهپادی ایران قرار دارد. قدرت ایران در شناسایی و رصد لحظه‌ای این مراکز، توان تولید تسلیحات دوربرد و هوشمند، و همچنین برخورداری از سامانه‌های جنگال (جنگ الکترونیک)، سبب شده که آمریکا و متحدانش بارها در محافل رسمی و غیررسمی نسبت به تهدید ایران هشدار دهند.

ایران در سال‌های گذشته توانسته است با بهره‌گیری از ظرفیت‌های بومی، منظومه‌ای از توانمندی‌های نظامی، اطلاعاتی و فناورانه را توسعه دهد. از موشک‌های بالستیک نقطه‌زن با برد بیش از ۱۵۰۰ کیلومتر، تا پهپادهایی مانند شاهد-۱۳۶ و فطرس که توان پرواز بلندمدت و هدف‌گیری دقیق دارند، جمهوری اسلامی ثابت کرده که در حوزه تسلیحاتی دیگر منتظر کمک خارجی یا واردات نیست.

همین خودکفایی، قدرت بازدارندگی را نه‌فقط در سطح سخنرانی‌ها، بلکه در میدان نبرد معنا کرده است. وقتی یک کشور بدون شلیک حتی یک گلوله، دشمن را وادار به عقب‌نشینی یا پذیرش شروط می‌کند، معنای دقیق «قدرت نرمِ سخت» را به تصویر کشیده است.

بی‌جهت نیست که رسانه‌هایی چون واشنگتن‌پست، اشپیگل، و اکونومیست، در تحلیلی مشترک، ایران را جزو معدود کشورهای دارای قدرت نقطه‌زنی واقعی در خارج از مرزهای خود دانسته‌اند. این قدرت، تنها مختص موشک یا پهپاد نیست، بلکه ترکیبی از اطلاعات دقیق، شبکه‌های منطقه‌ای، مهارت‌های جنگ ترکیبی و توسعه درونی فناوری‌های پیشرفته است.

مقاومت هوشمند، نام دیگر این راهبرد است. تهران سال‌هاست که نه‌تنها بر سلاح متکی است، بلکه بر شبکه‌ای از توانمندی‌های نرم و سخت تمرکز کرده که یکی از اضلاع آن، قدرت موشکی است. عین‌الاسد، نه آغاز بود و نه پایان، بلکه پیامی بود به زبان نقطه‌زنی: ما می‌دانیم کجا باید بزنیم.

برخلاف تصویرسازی‌های رسانه‌های غربی، راهبرد نظامی ایران نه بر مبنای جنگ‌طلبی، بلکه بر اصل بازدارندگی طراحی شده است. همان‌طور که در حمله به پایگاه آمریکایی در عراق شاهد بودیم، هدف نه کشتار، بلکه رساندن پیام و اثبات قدرت بود. در دکترین دفاعی ایران، سلاح‌ها برای دفاع هستند، اما اگر تهدیدی وجود داشته باشد، پاسخ، دقیق، هوشمند و قاطع خواهد بود.

ما امروز در موقعیتی قرار داریم که هر قدرت متخاصمی می‌داند هرگونه اقدام علیه ایران، بدون هزینه نخواهد بود. این همان معنای بازدارندگی فعال است که نه در شعار، بلکه در نقطه‌زنی‌های واقعی ترجمه شده است.

انتهای خبر/