ضرورت تیم‌گرایی در انتخابات شورا

یادداشت؛

ضرورت تیم‌گرایی در انتخابات شورا

ورود تیمی به انتخابات، دو دستاورد بزرگ، اعم از افزایش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی، به همراه دارد، زیرا شهروندان مشاهده می‌کنند تصمیم‌گیری‌ها پشتوانه‌ یک اندیشه‌ جمعی دارد، نه منافع شخصی.

به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی هرمز؛ مصیب داوری، فعال فرهنگی، هنری و اجتماعی استان هرمزگان در یادداشتی نوشت: انتخابات شوراهای اسلامی شهر، مهم‌ترین عرصه‌ای است که مردم می‌توانند به‌طور مستقیم در سرنوشت محلی خود نقش‌آفرینی کنند.

شوراها قرار است بازوی نظارتی و سیاست‌گذار مدیریت شهری باشند و به‌عنوان حلقه‌ی واسط میان مردم و نهادهای اجرایی عمل کنند. اما تجربه‌ دو دهه گذشته نشان داده است که ورود نامزدها به‌صورت فردی و مستقل، نه تنها کارآمدی شوراها را افزایش نداده، بلکه در بسیاری موارد به پراکندگی آراء، شکل‌گیری شوراهای ناهمگون، تعارض‌های داخلی و در نهایت کاهش اعتماد عمومی منجر شده است.

در این میان، تجربه‌های گذشته به‌وضوح نشان می‌دهد که شوراهایی که بر اساس ائتلاف و تفاهم پیشینی شکل گرفته‌اند، در تصمیم‌گیری‌ها و اجرای سیاست‌ها موفق‌تر عمل کرده‌اند، از این رو، ضروری است که فرآیند تیم‌سازی و گفت‌وگوی نخبگان پیش از برگزاری انتخابات آغاز شود.

جوانان نخبه، فعالان اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی باید در قالب نشست‌های تخصصی گرد هم آیند، به ارزیابی مسائل اساسی و بحران‌های شهری بپردازند، نقاط اشتراک و اولویت‌ها را شناسایی کنند و در نهایت با دستیابی به برنامه‌ای مشترک، در قالب گروه‌های هماهنگ سه‌نفره، پنج‌نفره یا بیشتر وارد انتخابات شوند.

چنین اقدامی به مردم این پیام را منتقل می‌کند که شورا قرار است نهادی جمعی، منسجم و کارآمد باشد، نه مجموعه‌ای متشکل از افراد پراکنده با دیدگاه‌های متعارض.

ورود تیمی به انتخابات، دو دستاورد بزرگ به همراه دارد؛ نخست، افزایش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی، چرا که شهروندان مشاهده می‌کنند تصمیم‌گیری‌ها پشتوانه‌ یک اندیشه‌ جمعی دارد، نه منافع شخصی.

دوم، ارتقای بهره‌وری شورا، زیرا اعضا پیشاپیش بر سر اصول و اهداف کلان به تفاهم رسیده‌اند و انرژی و فرصت چهار ساله‌ خود را به جای حل اختلافات درونی، صرف حل مشکلات شهر می‌کنند.

همچنین نباید از این نکته غافل شد که مدیریت شهری امروز بیش از هر زمان دیگر نیازمند نگاه تخصصی و میان‌رشته‌ای است.

مسائل پیچیده‌ای چون توسعه پایدار، فضای سبز، حمل‌ونقل عمومی، محیط زیست و مبلمان شهری، بافت فرسوده، فرصت‌های سرمایه‌گذاری و عدالت در توزیع منابع، تنها زمانی قابل حل خواهند بود که مجموعه‌ای از تخصص‌ها و تجربه‌ها در کنار هم قرار گیرند، این مهم تنها از طریق شوراهای تیم‌محور و ائتلافی محقق می‌شود، نه شوراهای متفرق و فردمحور!

بر این اساس، توصیه می‌شود نامزدهای احتمالی شوراها به‌ویژه جوانان نخبه و آینده‌نگر از حضور تک‌نفره و مستقل پرهیز کنند و با تکیه بر روحیه‌ گفتگو، همکاری و هم‌افزایی، مسیر تازه‌ای را برای مدیریت شهری رقم بزنند.

آینده‌ شهرها در گرو تصمیم‌های امروز ماست؛ تصمیم‌هایی که اگر بر مبنای همگرایی و خرد جمعی گرفته شوند، می‌توانند شوراها را به نهادی توانمند و مؤثر در زندگی روزمره‌ی شهروندان بدل سازند.