اعراب و خواب مرگبار

یادداشت؛

اعراب و خواب مرگبار

امروز، خون کودکان غزه، وجدان بشری را به داوری می‌طلبد، اما سکوت نهادهای جهانی، خود گویای این حقیقت تلخ است که آنان عملاً هم‌پیمان و شریک رژیم صهیونیستی شده‌اند.

به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، حسن رضایی، فعال سیاسی استان هرمزگان در یادداشتی نوشت: از قدیم گفته‌اند: بیدار کردن کسی که خوابیده است آسان است، اما کسی که خود را به خواب زده باشد، با هیچ طبل و شیپوری بیدار نخواهد شد.

امروز این مثل بیش از هر زمان دیگری در توصیف کشورهای عربی در قبال جنایات رژیم صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین و غزه، مصداق پیدا کرده است.

خواب آلودگی آگاهانه عرب‌ها
در سال‌های اخیر، شاهد بوده‌ایم که برخی کشورهای عربی با بی‌تفاوتی آشکار و پنهان، خود را نسبت به سرنوشت فلسطین و ملت مظلوم آن به خواب زده‌اند. نه تنها در برابر کشتار کودکان و ویرانی خانه‌ها و نسل‌کشی مردم بی‌گناه غزه واکنش جدی نشان نداده‌اند، بلکه با برقراری روابط آشکار و پنهان با رژیم صهیونیستی و امضای قراردادهای کلان با آمریکا نشان داده‌اند که کوچک‌ترین تعهدی نسبت به آرمان فلسطین ندارند.

این سکوت و انفعال، به معنای نادیده گرفتن حقیقتی است که بر همگان روشن است: رژیم صهیونیستی تنها به غزه و کرانه باختری قانع نیست. پروژه شوم «اسرائیل بزرگ» از نیل تا فرات، سال‌هاست در دستور کار تل‌آویو قرار دارد؛ نقشه‌ای که بخش‌های وسیعی از لبنان، سوریه، اردن و مصر را نیز شامل می‌شود. آیا کشورهای عربی نمی‌بینند که آتش امروز در خانه فلسطین است، اما فردا بی‌تردید دامان آنان را هم خواهد گرفت؟

تجربه‌های هشداردهنده
حملات مستمر اسرائیل به سوریه و تخریب زیرساخت‌های نظامی و اقتصادی آن کشور، نشانه روشنی از ادامه این پروژه توسعه‌طلبانه است. اما شاید بزرگ‌ترین هشدار برای اعراب، جنگ دوازده‌روزه اخیر اسرائیل با ایران بود؛ جایی که رژیم صهیونیستی با همراهی آمریکا، انگلیس، آلمان و فرانسه به خیال خام خود وارد نبردی فراگیر شد، اما با پاسخ کوبنده ایران، نه تنها هیچ دستاوردی نداشت بلکه مجبور شد برای آتش‌بس التماس کند.

این تجربه نشان داد که اسرائیل، برخلاف تبلیغات پرطمطراق خود و حامیان غربی‌اش، رژیمی پوشالی و شکننده است که توان ایستادگی در برابر مقاومت واقعی را ندارد. این واقعیت، برای جهان عرب نیز درس بزرگی است: اگر ملتی اراده کند و بر توان خود تکیه داشته باشد، می‌تواند نقشه‌های شوم صهیونیسم را در هم بشکند.

سکوت نهادهای بین‌المللی

در کنار این بی‌تفاوتی کشورهای عربی، سکوت مجامع بین‌المللی و سازمان‌های مدعی حقوق بشر نیز بر زخم ملت فلسطین نمک می‌پاشد. سازمان ملل متحد و نهادهای وابسته به آن، سال‌هاست با صدور قطعنامه‌های بی‌اثر و بی‌روح، تنها به خالی نبودن عریضه بسنده کرده‌اند؛ در حالی‌که اسرائیل هر روز بر دامنه جنایات خود افزوده و هیچ اعتنایی به این محکومیت‌های کاغذی ندارد.

هشدار آینده

رژیم صهیونیستی نشان داده که هیچ خط قرمزی در کشتار مردم بی‌گناه ندارد. آنچه او را راضی می‌کند، ریختن خون کودکان و زنان و آوارگی مردم است. در چنین شرایطی، جای پرسش جدی باقی است: چرا کشورهای عربی از درک این واقعیت‌های آشکار عاجزند؟ چه چیزی آنان را واداشته است که خود را به خواب بزنند و خطر را نبینند؟

اگر امروز در برابر این رژیم وحشی موضعی جدی و منطبق بر واقعیت‌های موجود اتخاذ نکنند، فردا دیر خواهد بود. روزی فرا خواهد رسید که آتش این فتنه به خانه‌های آنان نیز سرایت کند و همان‌گونه که مردم فلسطین از خانه و کاشانه خود آواره شدند، آنان نیز طعم تلخ بی‌سرزمینی را خواهند چشید.

خواب‌زدگی آگاهانه، هرگز راه‌حل نیست. امروز بیش از هر زمان دیگری، کشورهای عربی باید بدانند که سکوت و انفعال در برابر جنایات اسرائیل، نه تنها خیانت به فلسطین، بلکه خیانت به آینده خودشان است. تاریخ با کسی شوخی ندارد؛ آنان که خود را به خواب می‌زنند، بیداری‌شان بسیار سخت‌تر و پرهزینه‌تر خواهد بود.