به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «هرمز»، داریوش حسن‌زاده، فعال سیاسی اجتماعی استان هرمزگان در یادداشتی نوشت: جاده میناب ـ جاسک سال‌هاست که در فهرست پرتصادف‌ترین جاده‌های کشور قرار دارد، اما این افتخار نیست، بلکه تراژدی‌ای تلخ است که هر بار جان جوانان بسیاری را می‌گیرد. در حادثه‌ای تازه، هفت جوان بی‌گناه در این جاده جان خود را از دست دادند؛ جاده‌ای که قرار بود مسیر زندگی باشد، اما به قتلگاهی خاموش برای جنوب کشور تبدیل شده است.
این جاده نماد تضادی تلخ میان توسعه صنعتی و فقر شدید زیرساخت‌هاست. از یک سو میلیاردها تومان سرمایه‌گذاری نفتی در بندرجاسک صورت گرفته و از سوی دیگر جاده‌ای باریک، فرسوده، تاریک و فاقد امنیت لازم، میزبان تردد بی‌امان وسایل نقلیه سنگین و سبک است.
طبق آمار رسمی و مشاهدات میدانی، جاده میناب ـ جاسک یکی از پرحادثه‌ترین محورهای شرقی کشور است. دلایل اصلی این موضوع کاملاً مشخص است؛ تک‌بانده بودن مسیر در بیشتر نقاط، نبود علائم هشداردهنده کافی و روشنایی مناسب، سبقت‌های خطرناک به دلیل فقدان خطوط مجزا و مهم‌تر از همه، دو معضل جدی دیگر؛ شترهای رهاشده در مسیر و سوخت‌برهای بی‌پناه.
شترهایی که شب‌ها به کابوس رانندگان تبدیل شده‌اند، بدون هیچ‌گونه نظارت و حفاظی، در تاریکی مسیر ظاهر می‌شوند و موجب بسیاری از تصادفات مرگبار شبانه می‌گردند. این پرسش پس از هر حادثه مطرح می‌شود که چرا قوانین و راهکارهای کارآمد برای کنترل و ردیابی این حیوانات اجرا نمی‌شود؟
از سوی دیگر، سوخت‌برها نه مجرم که قربانیان ساختاری فقر و بی‌عدالتی هستند. جوانانی که برای تأمین نان خانواده‌شان، با خودروهای فرسوده و بدون هیچ تضمین امنیتی، در جاده‌ها تردد می‌کنند. سیاست‌های نادرست و نبود گزینه‌های شغلی مناسب، آن‌ها را به این مسیر پرخطر سوق داده است.
در حالی که توسعه نفت و گاز در بندرجاسک رشد قابل توجهی داشته، زیرساخت جاده‌ای آن تغییری نکرده است. حجم تردد تانکرهای سوخت، ماشین‌آلات سنگین و خودروهای لجستیکی به‌شدت افزایش یافته، اما جاده همچنان تک‌بانده، ناامن و نامناسب باقی مانده است.
دو بانده شدن این جاده دیگر یک خواسته لوکس نیست، بلکه یک ضرورت انسانی و ملی است. تحقیقات نشان می‌دهد که با این اقدام می‌توان تصادفات را تا ۴۰ درصد کاهش داد، امکان تردد امن خودروهای سنگین و سبک را فراهم کرد و جان صدها انسان را در سال‌های آینده نجات داد.
مردم جنوب با صدای بلند فریاد می‌زنند؛ ما سهم خود را از توسعه مکران می‌خواهیم، اما نه به قیمت جان فرزندان‌مان. امنیت جاده‌ای را طلب می‌کنیم، نه تابوت‌های بی‌پایان. اگر بندرجاسک قرار است قطب انرژی کشور باشد، جاده‌اش نیز باید شایسته این جایگاه باشد. اگر صدای خانواده‌های داغدار شنیده نشود، فردا صدای بیشتری به گوش خواهد رسید، اما آن روز دیگر بسیار دیر است.
سرکار خانم وزیر، این صدا صدای مادری است که پسرش را در تاریکی همین جاده دفن کرده، صدای خانواده‌هایی که هر شب با ترس بازنگشتن عزیزان‌شان به خواب می‌روند و صدای مردمی است که دیگر تاب تابوت ندارند. شما نیز مادر هستید؛ این مادران را دریابید. با دلی پر درد و احترام از شما تقاضا داریم شخصاً دستور آغاز عملیات دو بانده شدن این جاده حیاتی را صادر فرمایید. جان انسان‌ها باید اصل و معیار عدالت و تدبیر در هر توسعه‌ای باشد.
