به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی هرمز، ساکنان روستاهای غرب جزیره قشم با بحران بی‌آبی بی‌سابقه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کنند؛ جایی که برخی مناطق تا ۱۲۰ روز از آب شرب شهری محروم‌اند و خانواده‌ها مجبور به استفاده از آب‌انبارهای آلوده یا پرداخت هزینه‌های سنگین تانکرهای آب شده‌اند. این در حالی است که مسئولان وعده‌های مکرری برای حل این معضل داده‌اند، اما اجرای پروژه‌های آبرسانی با تأخیرهای جدی روبه‌رو شده است.
وضعیت بحرانی آب در روستاها
براساس گزارش‌های میدانی، روستاهایی مانند «باغ بالا» و «کنار سیاه» در غرب قشم ماه‌هاست با قطعی آب شهری مواجه‌اند. ساکنان این مناطق برای تأمین آب شرب به آب‌انبارهای محلی متکی هستند که اغلب آلوده به جلبک، حشرات و ذرات گردوغبار است و خطرات بهداشتی جدی ایجاد می‌کند. برخی خانواده‌ها نیز مجبور به خرید تانکرهای آب با قیمت‌های نجومی (تا ۵۰۰ هزار تومان برای ۴ مترمکعب) هستند که برای بسیاری خارج از توان مالی است.
وعده‌های مسئولان و چالش‌های اجرایی
اگرچه مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب هرمزگان از راه‌اندازی آب‌شیرین‌کن سلخ با ظرفیت ۴ هزار مترمکعب تا پایان تابستان خبر داده و پروژه‌ی آب‌شیرین‌کن باسعیدو با ۸۰ درصد پیشرفت فیزیکی در حال تکمیل است، هنوز برخی روستاها از شبکه‌ی لوله‌کشی آب بی‌بهره‌اند. به گفته کارشناسان، بخشی از مشکل ناشی از ناهماهنگی بین سازمان منطقه‌ی آزاد قشم و شرکت آبفا است، چرا که مسئولیت تأمین آب بخشی از جزیره بین این دو نهاد تقسیم شده است.
تأثیرات اجتماعی و اقتصادی
این بحران باعث مهاجرت برخی ساکنان به مناطق دیگر شده است. آن‌هایی که مانده‌اند، با مشکلاتی مانند درگیری بر سر منابع آب و هزینه‌های اضافی برای حمل‌ونقل آب روبه‌رو هستند. امام‌جمعه قشم نیز تأکید کرده که مشکل اصلی نه تولید آب، بلکه ناتوانی در خرید و توزیع آن توسط دستگاه‌های مرتبط است.
مسئولان استان هرمزگان وعده داده‌اند با تکمیل پروژه‌های آبرسانی مانند آب‌شیرین‌کن‌های سلخ، باسعیدو و کووه‌ای تا پایان سال جاری، ظرفیت تولید آب شیرین در قشم را از ۳۵ هزار به ۴۴ هزار مترمکعب افزایش دهند. همچنین خرید تضمینی آب از نیروگاه‌های محلی و مشارکت بخش خصوصی از دیگر راهکارهای مطرح‌شده است.
با وجود تلاش‌ها برای بهبود وضعیت، ساکنان غرب قشم همچنان در انتظار تحقق وعده‌ها هستند. تا زمان اجرای کامل پروژه‌ها، آبرسانی با تانکرهای رایگان به برخی روستاها آغاز شده، حل ریشه‌ای این بحران نیازمند هماهنگی بیشتر بین نهادها و تأمین اعتبارات ضروری است.
انتهای خبر/
