مروری بر وصیت نامه شهید موسی استادی/ دلبسته دنیا نباشید و راهتان راه خدایی باشد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ شهید موسی استادی ۳۰ شهریور سال ۱۳۴۹ در روستای سکل از توابع شهرستان رودان به دنیا آمد و تا مقطع دوم راهنمایی تحصیل کرد.
یادگار احمد و آمنه که رنگ و لعاب این جهان فانی را شناخته بود بر تمام آرزوهای دنیوی پشت پا زد و الگوی یک دانش آموز فهمیده و باتجربه را برای همکلاسی هایش به تصویر کشید و برای دفاع از انقلاب اسلامی و آب و خاک کشورش راه جبهه را انتخاب کرد.

این دانش آموز روستای سکل درحالی که ۱۵ سال بیشتر نداشت ۲۱بهمن سال ۶۴ در منطقه اروند رود براثر اصابت ترکش بعثی ها به شهادت رسید.

شهید موسی استادی وصیت نامه خود را با آیه ۴۱سوره توبه شروع کرده و نوشته است: آن قدر به جبهه می روم و می جنگم تا شهید بشوم و خطاب به جوانان آورده است: جوانان نکند در رختخواب ذلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبر شهید شد.

این شهید دانش آموز خطاب به مادران نیز نوشته است: مبادا فرزندانتان را از رفتن به جبهه باز دارید که فردا در محضر خدا نمی توانید جواب زینب (س) را بدهید که تحمل ۷۲ تن شهید را نمود.

وی همچنین خطاب به مادر خود آورده است: مادرجان در دنیا به هیچ چیزی دل نبستم و نخواهم بست و اگر زنده ماندم همیشه یک راه را انتخاب خواهم کرد که آن راه، راه الله است.
شهید استادی در ادامه این وصیت نامه ضمن حلالیت خواستن از پدرو مادرش وطلب بخشش اشتباهاتش از آنها عنوان کرده است: امکان دارد اتفاقی واقع شود که جنازه من به دست شما نرسد آن گاه به یاد شهدای کربلا بیفتید و ناراحت نشوید و هروقت دلتان گرفت به شهدای دیگر نگاه کنید و ناراحت نشوید.

وی همچنین خطاب به دوستانش و مردم شهرستان رودان نوشته است: من به عنوان برادر کوچک از شما می خواهم که روحانیت و امام امت(امام خمینی ره) را تنها نگذارید، مبادا از رفتن به جبهه خودداری کنید.

انتهای پیام/