سنت های خاص هرمزگانی ها در سیزده بدر/ازبازی دار کِلَکا تا هفت سنگ بالا

در روز سیزده بدر مردم هرمزگان نیز مانند سایر نقاط کشور به دامان طبیعت رفته و غذاهای سنتی نظیر آش و کباب می پزند و ماهی و سبزه های سفره هفت سین را در آب ‌های جاری رها می سازند.

در میان هیاهو جشن های روز سیزده بدر هرمزگانی ها بازی های بومی و محلی فراوانی از جمله دارکَلَکا، سنگ چِلَکا، هفت سنگ بالا و….. افراد  در کنار خانواده خود نیز بازی می کنند.

بازی هفت سنگ بالا از جمله بازی های بومی و محلی هرمزگانی هاست که در جای جای این استان به صورت دسته جمعی در ایام شادی ها و روز سیزده بدر در کوه و دشت انجام می شود.

تعداد بازیکنان چهار نفر اصلی و یک نفر به عنوان ذخیره است، وسایل مورد نیاز این بازی هفت سنگ و یک توپ کوچک است و به قید قرعه تیم شروع کننده بازی مشخص می شود.

نفر اول تیم مهاجم از پشت خط پرتاب، توپ را با دست به سمت سنگ‌ها در مدت کمتر از ۳ ثانیه پرتاب می‌نماید. اگر توپ به سنگ‌ها اصابت نکند نفر بعدی تیم مهاجم پرتاب را انجام می‌دهد و پس از اینکه سنگ‌ها به زمین ریخته شد بازیکنان مدافع توپ را برداشته و سعی می‌کنند با پاس‌کاری و حرکت، بازیکنان تیم مهاجم را که قصد چیدن سنگ‌ها را دارند با توپ بزنند.

بازیکنی که توپ به او اصابت نماید از زمین بازی خارج می‌شود. اگر مدافعین همه بازیکنان مهاجم را با توپ بزنند برنده خواهند شد. اما اگر قبل از اینکه همه بازیکنان تیم مهاجم از بازی خارج شوند بازیکنی موفق به چیدن سنگ‌ها شود، آن تیم برنده بازی خواهد بود.

بازی محلی دار کَلَکا

بازی محلی دارکلکا یا چوب بازی در فضاهای باز و کوچه ها  بصورت انفرادی دو نفری و یا تیمی انجام می شود.برای انجام بازی به وسایلی همچون دو عدد سنگ ، دو عدد چوب کوچک و بزرگ نیازمند است .

شروع کننده بازی با دار ( چوب بزرگ ) و گَتِل (چوب کوچک ) به وسیله دو سرگروه با انداختن گَتِل به هوا و با دار رویش کردن ( با چوب بزرگ به چوب کوچیک زدن و مانع از افتادن ان شدن ) تعداد آنها را می شمارند. هر کس تعداد زیادتری رُویش کرد برنده و شروع کننده بازی می باشد.

دو عدد سنگ به عنوان ایستگاه در یک جا قرار می دهند ، نفر اول یا تیم شروع کننده از پشت سنگ  ؛ گَتِل را به هوا پرتاب کرده و سعی می کند با دار به آن ضربه بزند بازیکن  شروع کننده بازی مجاز است که دوبار به گَتِل ضربه بزند و بعداز ضربه و حرکت گَتِل نفرات تیم مقابل که روبروی سنگ با فاصله های متفاوت ایستاده اند  سعی می کنند با دست گَتِل را به طرف سنگ نشانه گیری کنند . به هنگام پرتاب اگر گَتِل به سنگ برخورد کرد طرف زننده ضربه  به عنوان بازنده شناخته می شود.

اگر گَتِل به سنگ برخورد نکرد طرف شروع کننده با دارش فاصله گَتِل تا سنگ اندازه می گیرد و اگر فاصله به اندازه یک دار بود با دار به نوک گَتِل زده و همین که گَتِل به هوا بلند شد با دار به گَتِل ضربه می زند تا همچنان گَتِل از سنگ ایستگاه دور شود . همانطور تمام بازیکنان به نوبت به گَتِل ضربه می زنند و در آخر سر نیز روند بازی به همین صورت ادامه دارد.

اگر همه بازیکنان ضربه زدند و تیم مقابل بتوانند گَتِل به سنگ بزنند ( همه بازیکنان سوخته شوند ) و زمانی که فاصله قرار دادی بین خودشان به حد نصاب رسد ، تیم بازنده و جای بازیکنان عوض می شود.

انتهای پیام/