رفتن به دریا؛ رسم دیرینه ساحل نشینان در آخرین چهار شنبه سوری

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ آداب و رسوم هر سرزمین آینه ای از تجلی زندگی گذشتگان هر سرزمین به شمار می رود که مانند ارثیه ای از آبا و اجداد مردمان کهن به نسل های امروزی به یادگار مانده است.

مردمان ایران زمین میراث هایی متمدن، غنی و بر خواسته از فرهنگ اسلامی و ایرانی دارند که از نیاکان خود به ارث برده اند و تا آنجایی که به دور از خرافه گری و تخیلات باشد به آن احترام قائل هستند و توانسته اند در این عصر الکترونیک ارتباط خوبی میان سنت و زندگی الکترونیکی بر قرار سازند.

در کشور ما هر ساله پایان سال شمسی و آغاز سال نو همراه با آداب و رسوم خاصی بوده که یکی از آنها جشن های چهار شنبه سوری است که این آیین در غروب سه شنبه و روز چهار شنبه به اشکال مختلف در اقصی نقاط کشور برگزار می شود.

چهارشنبه سوری که به جشن چهارشنبه پایان سال و شب چهارشنبه سرخ نیز شهرت دارد از دو واژه چهارشنبه که نام یکی از روزهای هفته بوده و سوری به معنای جشن و شادی بوده قرن هاست که در ایران زمین متداول بوده است.

قاشق زنی، آتش افروزی و از روی بوته آتش پریدن و خواندن زردی من از تو، سرخی تو از من، خرید آجیل مشکل گشا، فالگوش ایستادن و از گفتگوهای عابرین تفأل زدن، ترنابازی و فال بولونی از رسوم این شب به شمار می رود.

مردمان دریا دل هرمزگانی نیز مانند سایر نقاط کشور در آخرین شب از سال دارای آداب و رسوم خاص و ویژه از جمله رفتن به دریا، برافروختن آتش، قاشق زنی و تعریف چیچکا و خوردن غذای محلی است که با فرهنگ آنها در هم تنیده شده است.

زندگی و فرهنگ مردمان ساحل نشین هرمزگانی با دریا گره خورده و در آخرین چهارشنبه سال نیز به صورت دسته جمعی به دریا می روند و با گفتن بسم الله الرحمن الرحیم پا در آب های گرم و شور خلیج فارس و عمان می گذارند و مدتی در آب دریا می مانند و آب تنی می کنند.

در سال های گذشته که خبری از ویروس منحوش کرونا نبود از استان های همجوار هرمزگان مانند جنوب کرمان نیز خودشان را برای چهارشنبه آخر سال به هرمزگان می رساندند و معتقد بودند که با آب تنی در دریا خودشان را یک سال از بلاهای جسمی و روحی بیمه کنند.

آیین آب تنی در دریا با گفتن بسم الله الرحمن الرحیم آغاز و با فرستادن صلوات بر حضرت محمد و خاندان پاک و مطهرش پایان می یابد و چنانچه شخصی به هر دلیلی نتواسته که به دریا برود مقداری از آب دریا را در بطری قرار داده و به منزلشان می برند.

از نظر علمی آب دریا مانند آبگرم ها خاصیت درمانی دارد و مردمان دیار نخل و شرجی بر این باورند که با آب تنی در آب دریا در آخرین چهارشنبه سال تمام امراض از آنها دور می شود؛ بعد از بازگشت به خانه هایشان با آب شیرین بدن خود را می شویند که به اینکار«هو شیرینی» می گویند.

گروهی از ساحل نشینان هرمزگانی آخرین چهارشنبه سال خود را در کنار دریا می گذرانند گروهی دیگر نیز به خانه بزرگان فامیل رفته و به دور آتش حلقه می زنند و پدر بزرگ و مادر بزرگ که در گویش محلی به آنها بَپ گَپو و مُم گَپو می گویند برای سایر افراد خانواده چیچَکا تعریف می کنند.

با جشن و پایکوبی چهار شبه آخر سال را به پایان می رسانند و با گفتن زردی من از تو سرخی تو از من مشکلات و بیماری ها را به دست آتش می سپارند و سرخی، گرما، نور و نیرو را از آتش می گیرند.

هر چند که سال جاری ویروس منحوس کرونا گریبان گیر مردم جهان شده اما بازخوانی آداب و رسوم مردمان هر سرزمین باعث زنده نگه داشتن یاد آن آیین ها می شود که به امید چهارشنبه سوری سال آینده ویروس منحوس کرونا مهار و یا نبود شده باشد و جشن آن را در کنار دریای خلیج فارس بگیریم.

انتهای پیام/