حضرت زینب کبری(س)؛ پرستار سرافراز نهضت حسینی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ روز میلاد حضرت زینب(س) مصادف با روز پرستار، که شایسته است از پرستاران فداکار و بی توقعی یاد کنیم که همواره از مهربانی و دلسوزیشان بهره مند بوده ایم. بحران کرونا، یادآور نقش حیاتی این انسانهای فداکار در جامعه است.

این روزها که جهان با همه‌گیری این بیماری مسری و کشنده دست و پنجه نرم می‌کند، پرستاران در شرایطی مشابه با دوران جنگ، مشغول به خدمت هستند. آنها در بیمارستان ها و مراکز درمانی مشغول به کارند، شیفت‌های طولانی را تحمل می کنند، با خستگی، آسیب‌های روانی و جسمی دست به گریبان هستند و خود را در معرض بیماری قرار می دهند تا از بیماران مراقبت کنند. پاداش این امر مقدس، نزد خدا بسیار عظیم خواهد بود.

پرستاری در اسلام از جایگاه مهمی برخوردار است و تاریخ هزار ساله دارد. شروع پرستاری در اسلام از شروع جنگ های اولیه در صدر اسلام در میادین جنگ ها شکل گرفته است.

در فرهنگ اسلامی و تعابیر قرآنی، وقتی که پرستار برای جلب رضای پروردگار به یاری انسان نیازمندی می شتابد، گویا او را از مرگ نجات داده و زنده کرده است و طبق آیه۳۲ سوره مائده ” وهر کس انسانی را از مرگ رهایی بخشد، ‌چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است”.

روایتی از پیامبر گرامی اسلام (ص) بیان شده که حضرت فرمودند: « کسی که یک روز و یک شب پرستاری بیماری را به عهده بگیرد، خداوند او را با ابراهیم خلیل (علیه السلام) محشور می کند. پس همچون درخشش برقی از صراط عبور می کند و کسی که در برطرف کردن نیازهای مریض تلاش کند و نیازهای او را برآورد، همانند روزی که از مادر متولد شده است، از گناهان پاک می شود.»

پرستاری، در سیره پیامبران الهی نیز وجود داشته؛ چنان که حضرت یوسف از بیماران در زندان پرستاری و مراقبت می کرد و مورد پرستاری پیامبر گرامی اسلام از بیماران، روایت هایی در تاریخ اسلام دیده می شود.

در یکی از این روایات حضرت علی (ع) نقل می کند که رسول خدا(ص) شبی از آن حضرت در حالی که بیمار بوده و تب داشتند تا صبح مراقبت کرده و شب را بین پرستاری حضرت علی (ع) و نماز تقسیم کرده اند. این شیوه پسندیده سیره همه معصومین (ع) بوده است. پرستاری حضرت علی (ع) از فاطمه زهرا (ع) نمونه قابل توجهی از این موارد است. آن حضرت خودشان پرستاری از فاطمه (ع) را بر عهده گرفتند و اسماء به ایشان کمک می کرد.
این بانو نیز در جنگ احد که دندان پیامبر اسلام شکسته شد و کلاهخود بر سر ایشان زخم وارد کرد، خون جراحت پیامبر (ص) را شست و جلوی خون ریزی را با خاکستری که با سوزاندن تکه حصیری درست کرده بودند، گرفت.

در اسلام بسیاری از اصحاب رسول خدا (ص) اعم از زن و مرد، به این کار مقدس اهتمام ورزیده اند.”نسیبه” یکی از زنان صدراسلام است که با پیامبر (ص) بیعت کرد. این بانوی بزرگوار بیشتر روزها روزه دار بود و از عبادت خداوند غفلت نمی ورزید. این زن شجاع و با شهامت،‌ در جنگ های احد،‌ حنین، ‌حدیبه و یمامه شرکت داشت و به تیمار مجروحان میپرداخت . وظیفه او، آب‌رساندن به سربازان و مداوای زخمیان بود.

حضرت زینب (ع) هم که روز تولدشان روز پرستار نام گرفته، تربیت یافته مکتب اسلام بود. یکی از سیره های عملی زندگی این بانوی الهی، پرستاری و دست گیری از حال بیماران و درماندگان است. ایشان در واقعه کربلا، پرستار سرافراز نهضت و انقلاب حسینی بود.

پرستار بزرگ صحرای کربلا، علاوه بر تقویت روحیه مجروحان و خانواده شهدا به بازماندگان و اطفال رسیدگی می کرد. نقش آن حضرت در پرستاری و حفظ جان حضرت سجاد (ع) در تاریخ اسلام و حفظ امامت بسیار کلیدی و سرنوشت ساز است. حضرت زینب (س) نقش نگهداری از قیام برادر و ابلاغ آن به بشریت را بر عهده داشت .

حضرت زینب (س) با مجاهدت و قیام شجاعانه خود در برابر طاغوت زمان، آن چنان از قیام امام حسین (ع) دفاع کرد که ‏تا ابد، همانند ایشان نه در مردان و نه در زنان، پیدا نخواهد شد.

حجت‌الاسلام محمد فولادی کارشناس دینی هرمزگان

انتهای یادداشت/