امید؛ موتور محرکه و عامل اصلی رشد و ترقی

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛ امید دادن به دیگران موجب تحول است. برعکس آن، یأس و ناامیدی موجب رکود و توقف است. یکی از عمده‌ترین ریشه‌های تحول، امید است. امید موتور محرکه است، قطب نماست.

ابی‌عبداللّه صبح عاشورا را با امید شروع کرد، «اَللَّهُمَّ أَنْتَ ثِقَتِی فِی کُلِّ کَرْبٍ وَ أَنْتَ رَجَائِی فِی کُلِّ شِدَّهٍ». آقایی که سه روز است در خیمه‌هایش آب نیست. سی هزار آدم محاصره‌اش کرده‌اند، زن و بچه‌اش در معرض اسارت و خطر هستند. می‌گوید خدایا امید من به توست. پایان عاشورا هم همین است. هنگام وداع با زن و بچه فرمود «استعدوا للبلاء و اعلموا ان الله حافظکم و حامیکم»، آماده‌ی آزمون الهی باشید، بدانید خدا حافظ شماست. «و سینجیکم من شر الاعداء» بدانید از دست دشمن نجات پیدا می‌کنید. چرا به این اطمینان امام حسین صحبت می‌کند؟ به این دلیل: «و یجعل عاقبه امرکم الى خیر و یعذب اعادیکم بانواع البلاء» خداوند عاقبت و فرجام کار شما را به خیر قرار می‌دهد و خدا تمام این دشمنها را عذاب می‌کند.

متأسفانه یک عده‌ای نان‌شان را در ایجاد ناامیدی می‌‌دانند و این خیلی خطر است. دائماً به نقاط ضعف اشاره می‌کنند. سلبی صحبت کردن طرفدار دارد. شما شروع کنید به انتقاد کردن، طرفدار دارد. پست‌های شما را هم در فضای مجازی بیشتر دنبال می‌کنند. اگر قرار بود ناامیدی داشته باشیم دهه‌ شصت باید این حرفها را می‌‌زدیم. بمباران بودیم، تحریم شدید بودیم، جنگ بود، امکانات نداشتیم. اما امام در آن دوران چقدر به مردم امید و روحیه می‌دادند. و امروز رهبری عظیم‌الشأن همین سیره را دارند.

حتی روایات ما می‌گوید آنجایی که اسباب ناامیدی بیشتر است، شما بیشتر امید داشته باش. «کُنْ لِمَا لاَ تَرْجُو أَرْجَى مِنْکَ لِمَا تَرْجُو». قرآن کریم می‌فرماید گاهی آن قدر کار بر انبیاء سخت می‌شد که به مرز ناامیدی می‌رسیدند. نمی‌گویم ناامیدی، چون انبیاء ناامید نمی‌شوند. علامه طباطبایی می‌فرماید قرآن نمی‌گوید انبیاء مأیوس می‌شدند، تعبیر این است «حَتَّى إِذَا اسْتَیْأَسَ الرُّسُلُ» یعنی این قدر کافرها میدان پیدا می‌کردند، این گمان در ذهنشان می‌آمد که دیگر فایده ندارد، «وَظَنُّوا أَنَّهُمْ قَدْ کُذِبُوا». قرآن می‌فرماید در همین مرحله نصرت خدا می‌آید «جَاءَهُمْ نَصْرُنَا». ما خودمان در این انقلاب هزاران مورد دیدیم. دیگر آنجایی که هیچ روزنه‌ای نبود روزنه باز شد. امید موتور محرکه و عامل اصلی رشد و ترقی و تعالی است. « فَمَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ» اگر انسان امید دارد به لقاء خدا، « فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا» عمل صالح انجام بدهد، امیدش را به خدا از دست ندهد.

توکل و حسن ظن به خدا امید می‌آورد. علامه‌ طباطبایی می‌فرماید توکل پل رحمانی است. آدم را کفایت می‌کند، رشد می‌دهد. این دو تا آیه را خیلی بخوانید. سفارش پیغمبر است: «وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا، وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لَا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا»در آن سفارشات مرحوم آقای نخودکی و حضرت امام هم هست، خواندن این دعا بعد از نماز در تعقیبات.

امام سجاد علیه السلام یک مناجات دارد به نام مناجات امیدواران (راجین) که در مفاتیح هست. خیلی الفاظ قشنگی دارد. «یَا مَنْ بابُهُ مَفْتُوحٌ لِداعِیهِ» ای خدایی که درِ خانه‌ی تو باز است به سوی آنهایی که تو را بخوانند. «وَحِجابُهُ مَرْفُوعٌ لِراجِیهِ» آنهایی که به تو امید ببندند، حجابی نیست، راحت می‌آیند با تو حرف می‌زنند. راحت حرف بزنید با خدا. به زبان فارسی یک گوشه‌ای بنشینید، درد دل کنید، خدا کمکتان می‌کند.

مسئولین محترم امیدشان به خدا باشد. رهبر عظیم‌الشأن فرمودند چشم امید به خارج از مرزها و غرب را ببندید. این کشور خیلی ظرفیت‌های عالی دارد. جوانهای با استعداد، شما ببینید چه کردند در مسائل نظامی، چه کردند در مسائل دانش بنیان، چه کردند در مسائل پزشکی.

یکی دیگر از چیزی هایی که باعث امید در زندگی می شود توجه به نقاط قوت هست ، در زندگی‌تان مدام به نقاط ضعف نگاه نکنید. شما این اشکال جسمی را داری، شما در این قصه شکست خوردی، یعنی واقعاً‌ دیگر هیچ نقطه‌ی مثبتی در زندگی شما نیست؟ دیگر هیچ روزنه‌ای نیست؟ چرا، هست. باید به این نقاط قوت توجه بشود. خیلی از اوقات می‌بینی طرف یک بخشی از بدن یا یک عضوی یا یک داشته‌ای که دیگران دارند این ندارد اما در یک قسمت دیگر رشد کرده، ترقی کرده، پیشرفت کرده است.

انتهای یادداشت/

به قلم حجت‌الاسلام محمد فولادی کارشناس مسائل دینی و سیاسی استان هرمزگان