از دور انداختن کوزه های شکسته تا «چیچکای بَپ گَپو»

به گزارش شبکه اطلاع رسانی هرمز؛نوروز، یکی از مهم ترین جشن ها و اعیاد کهن ایرانیان به شمار می رود؛ مردم آمدن سال جدید را بهانه ای برای برپایی جشن و سرور می کنند و شکوفه زدن گل ها و روییدن سبزه از زمین نوید بخش رقم خوردن برگی دیگر بر تاریخ شمسی است.

ایام نوروز از گذشته های دور برای ایرانیان همراه با آیین های خاص بوده و در هر نقطه ای از کشور عزیزمان آداب و رسوم ویژه ای را می توان دید از تعریف افسانه های محلی گرفته تا پخت و پز شیرینی های خوشمزه مردمان هر شهر به نحوی به استقبال بهار می روند.

در جنوبی ترین نقطه کشور آیین های نوروزی از شب چهارشنبه سوری آغاز می شود و و روز سیزده بدر با رفتن به دامان طبیعت و گذراندن اوقات مفرح همراه با خانواده به پایان می رسد.

ساحل نشینان هرمزگانی بر این باورند زمین روی شاخ گاو ماهی قرار دارد و نوروز روزی است که گاوماهی برای رفع خستگی زمین را از این شاخ به آن شاخ منتقل می سازد و در این راستا مردمان برای رفع بلا پیشانی و شاخ گاو و گوسفندان و همچنین در منازل را با گِلک (گِل سرخ)رنگین می سازند و اگر زمین لرزه ای نیز اتفاق افتد آن را در اثر جابجا شدن زمین از یک شاخ به شاخ دیگر گاو می دانند.

در گذشته مردمان خونگرم جنوب در روز نخست عید وسایل کهنه مانند کوزه های شکسته و حصیرهایی که قابل استفاده نبودند را بیرون از خانه می انداختند و بر این باور بودند که وجود کوزه شکسته در خانه ها باعث ایجاد بلا می شود.

در روزگاران قدیم باران های نوروزی فراوانی در این خطه از جنوب می بارید و زمانی که رنگین کمان در آسمان پدیدار می شد آن لحظه را تحویل سال می دانستند.

پیرزن و پیرمردهای هرمزگانی برای جشن نوروز موهای خود را با حنا رنگ می کردند و جوانان نیز با استفاده از حنا نقش و نگارهایی زیبا بر روی دست و چای خود نقاشی می کنند.

چیچکای (قصه گویی) پدربزرگ ها در دورهمی های عیدانه

در سال های گذشته که خبری از ویروس کرونا نبود همه اهل فامیل در منزل بزرگ طایفه جمع می شدند و بَپ گَپو (پدربزرگ) چیچکا (افسانه های قدیمی) تعریف می کردند و به گفتگو و شادی می پرداختند.

زنان بومی هرمزگان تخم مرغ را با گلک که نوعی خاک سرخ بوده و در جزیره هرمز وجود دارد رنگ آمیزی می کنند و به کودکان هدیه می دهند و برخی دیگر نیز مانند زنان هندی با این گلک ها وسط ابروهای خود را خال می اندارند.

یکی از اصلی ترین چیزهایی که در بین مردم هرمزگان نماد عید محسوب می شود پوشیدن لباس های نو بود به همین دلیل بازار پارچه فروشان در این ایام بسیار داغ است؛ چرا که مردم بر این عقیده هستند همان گونه که طبیعت رخت نو بر تن می کند، سال جدید را باید با لباس های نو و شادی آغاز کرد.

غذاهای محلی در نوروز

پیاز و سوراغ(نوعی چاشنی)، چنگال( شیرینی محلی )، خرما روغنی و بلالوت ( رشته ) غذاهای سنتی هستند که  توسط بانوان هرمزگان در ایام عید پخته می شوند.

جوکو نام بازی بومی هرمزگان است که به بادمور نیز معروف است و این بازی به این شکل است که بازیکنان بر روی پروند(طناب محکم) و کروشنگی( جاپایی) می نشینند و یکدیگر را هل می دادند و پسران نیز برای اثبات قدرت پا، بر روی این طناب می ایستند.

دودکردن اسپند در لحظه تحویل سال

در لحظه تحویل سال مردم هرمزگان اسپند دود می کنند و پس از خواندن دعای نوروزی و تبریک گفتن به یکدیگر با در داشتن گلاب و شیرینی بر مزار عزیزان خود می روند و پس از آن نیز به خانه بستگان و فامیل برای تبریک گفتن آغاز سال نو می روند اما امسال مردم فهیم هرمزگان تمام آیین و دید بازدیدهای خود را با رعایت پروتکل های بهداشتی و یا مجازی برگزار می کنند.

انتهای پیام/